Dag 4 Bagnéres de Luchon – Saint-Girons

Vanochtend afscheid genomen van ons poepchique kuuroordhotel met 2 Maîtres en een hele bende fillettes  voor de bediening.
Na gisteren was de euforie groot. Wat nu nog kwam was peanuts vergeleken met wat we reeds bedwongen hadden.
Om te beginnen zouden we de Col des Ares overspurten, een colletje dat niet te steil was en dat een ideale aanloop was van wat nog volgde. Hadden ze die Col des Ares  toch wel niet verlegd zeker en er  de Col de Menté voor in de plaats gelegd: een serieuze klepper van bijna 10 km aan 9,5 % gemiddeld.
Rudi vreesde voor een revolutie (wie had het parcours gewijzigd of de cols verwisseld?) maar al bij al – we zijn tenslotte inmiddels al wat gewend- geraakte iedereen “vlotjes” boven.
Een korte afdaling en dan volgde de Col de Portet D’Aspet: bijna 5 km aan een gemiddelde van 10%  en een strook van 20 %. Op één van die stroken konden we kolonel Hannibal “Gaby” Smith groeten die zich rustig aan de kant in zijn zeteltje had geïnstalleerd en al lurkend aan zijn sigaartje genoot van de masochisten die langzaaaaaaaaaaaaaaam voorbij schoven. We passeerden het gedenkteken ter ere van Cassartelli, maar eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik het niet opgemerkt heb.
Na de middaglunch, een samenwerking tussen “de kolonel” en traiteur Vlaminck, splitste de groep in 2 gelijkwaardige delen.
De groep die de extra-lus deed, kon 19 km genieten van de col de la Core, misschien wel de mooiste beklimming die we tot nu toe gedaan hebben. Daarna ging het onder commando van Marc Giver in vliegende vaart bergaf, nog één nijdige puist waar de Galliër zijn stijgende vormcurve bevestigde (de paar glaasjes wijn bevielen beter dan de grappa vorig jaar) en de laatste kilometers werd er gevlamd alsof men vreesde dat er geen bier meer zou zijn in het hotel (ten onrechte).
Van de groep die geen extra-lus deed en onmiddellijk binnenreed kan ik alleen maar zeggen dat de ambiance er  opnieuw al goed inzat bij onze aankomst. Het plaatselijke ambachtelijke bier was reeds geproefd en goedgekeurd. Het hotel is echt op onze maat gemaakt en een aantal Torenvrienden maakten gebruik van het zwembad en “spetsten” elkaar nat; leutig!!
En nu zal het souper ongeveer klaar zijn. Smakelijk en tot morgen.

Torenvrienden boven op de Tourmalet

Voilà, dag 3 zit erop.
Na een eerste bewogen dag, waar Frank al over bericht heeft, volgde , weliswaar om andere redenen, een al even bewogen dag 2, waarbij het peloton o.a een kleine helling te verteren kreeg van een paar kilometer waarbij het stijgingspercentage opliep tot 20% en  niet onder de 14 % dook (en dit in temperaturen van 35 tot 40 °) . Gaby en zijn camionette bewezen hun waarde en het was dringen om te kunnen instappen. Ook de kwaliteit van de buitenspiegels werd uitgetest en blijkt dat er met koersschoenen ook te voet gegaan kan worden. Hier en daar hoorde men zelfs ervaren ratten verkondigen dat ze dit nog nooit meegemaakt hadden.
Weliswaar hadden 6 enkelingen er nog de supplementaire lus naar Luz Ardiden bijgenomen, maar het vooruitzicht op de rit van de volgende dag, de koninginnerit, zorgde voor onrust bij heel wat van de Torenatleten. Helaas kon er niet “rond” de Tourmalet, de Aspin en de Peyresourde gefietst worden en voorman Rudi was formeel: het parcours kon niet aangepast worden.
Een paar pinten later was de stemming al veel beter en Rudi stak iedereen een hart onder de riem met het uitdelen van de speciale Pyreneeëntenue waar we ’s anderendaags zouden mee uitpakken. Iedereen zag het weer zitten en ging vroeg pitten om er te staan voor de Tourmalet. En hoe!!!!!!!
Een aantal Torenvrienden vertrokken wat vroeger zodat de rapsten ongeveer terzelfdertijd met de minder vluggen boven kwamen op Tourmalet. Iedereen reed deze gigant omhoog, en nee, er waren deze keer geen klinkhangers of instappers. Zeggen dat iedereen fris als een hoentje bovenkwam, zou de waarheid misschien geweld aandoen, maar een proficiat aan iedereen, en aan Eric, onze minst jeugdige, in het bijzonder.
Na de Tourmalet was de rest kinderspel. Het was iets minder warm dan de vorige dagen en de rit werd, weliswaar in verspreide slagorde, zonder noemenswaardige incidenten afgehaspeld.
Terwijl een aantal moedigen ( 5 ) zich nog aan de col du Portillon waagden, met Tom als leider in het bergklassement op de eerste rij (ik kan het niet laten ook de anderen te vernoemen: De Galliër- Den Smallen, Marc Mac Giver en de Adelaar van de Peperstraat, hier soms ook “Patman” genoemd wegens de problemen met de Patte, die door Marc Mc Giver vakkundig werden opgelost; terwijl zij dus die kuitenbijter bedwongen, had de rest van de bende een leuk terrasje gevonden op 500 m van het hotel. Grote potten bier en ambiance alom.
Ondertussen is iedereen geïnstalleerd en is er hier een klein onweertje overgetrokken. In het hotel is geen airco en het belooft dus een  “warme” nacht te worden. Maar eerst gaan we eten en nieuwe krachten opdoen voor morgen. Een ritje van 80 km (of 125  met extra-lus). Met of zonder lus, De Portet D’ Aspet wacht op ons.

Frank's eerste dag

Na een vlot verlopen vertrek zijn we toegekomen in La douce France. Het was een "warm" weerzien met Aimé en Gaby die respectievelijk met de mobilhome en camionette + aanhangwagen reeds ter plaatse waren. Na iets achter onze kiezen gestoken te hebben vertrokken we voor wat een bewogen eerste rit ging worden. Het begon allemaal met de valpartij van Johan C. na het aanrijden van het wiel van een voorrijder. Het resultaat was enkele schaafwonden en een gescheurde pat. Dit euvel hebben ze proberen te  verhelpen in de plaatselijke fietswinkel in Sainy-gaudons maar MarcGyver heeft dit vakkundig en op inventieve wijze (voorlopig) opgelost. Nog technische problemen waren er voor Eric (geraakte niet op zijne "kleinen" en een lekke band (Frank). MaRcgyver heeft ook gebruik gemaakt van deze eerste dag om zijn beroemde verdwijntruk boven te halen. Iets wat Frank ook enkele keren gedaan heeft maar dan uit medische noodzaak en in de struiken. Luc had zich zijn eerste dag ook anders voorgesteld en kampte met krampen. Tijdens het avondmaal werd Rudi uitgebreid overladen met geschenken omdat hij de dag voordien jarig was.